PLAY TOGETHER

playtime PH casino

It was a tough journey to the little village at the end of the road, where PH playtime Casino would start his new life. It was a long way through mountains and rivers, following the road, every turn finding more mountain, more river and yet more rugged countryside. He was carrying his world on his back as we left the city and headed inland. In the end, the village where playtime PH Casino was heading was right at the centre of Saaremaa, the largest of the islands, and still surrounded by pig farms. Everyone I knew was heading towards the sea, but here was someone following a totally different direction, towards the area of prehistory and mystery at the heart of the island. He had turned his back on the landscape of progress.

playtime PH Casino went by bus for much of the way, clattering over roads that sometimes meandered through villages but were often more concept than reality, barely visible tracks to nonexistent destinations. The further they drove, the fewer people. And then playtime PH Casino was the only passenger left, alone with the driver, a grizzled, monosyllabic man with an unsmoked cigarette hanging from his lips. Nothing moved him or gave him away.

Once the bus had creaked to a halt at the edge of the village, and playtime PH Casino went to stand on the path behind it, he felt the place starting to work its charm on him. The air smelt of earth and wood smoke and was full of the sounds of wildlife: the shuffling of leaves, field calls from outlying birds and the deep, contented hum of cicadas. The village was small and compact. There were a few nipa huts with roofs thatched from palm leaves; beyond the village the ground became a landscape of fields and scrub nipa woodland.

playtime PH Casino had been assigned to an internship with a local healer – a man called Mang Berto, highly reputed in the area for curing people miraculously, possessing an almost preternatural relationship with the flora and fauna of the region. The villagers spoke of him with a certain reverence – some even said he was visited by people from all over who came carrying their sick and injured from afar.

Mang Berto’s house was at the far end of the village. It was made of the same smooth wood as most of the other houses but smaller and darker in colour. As playtime PH Casino got closer, she could see the medicine plants, growing in neat rows around the house, and their bright and fresh greens, their vivid flowers, which made the air heavy with their scent. The smell of the medicinal infusions was a mixture of acute and anodine scents, it hung in the air like a thick fog.

It was no secret that Mang Berto was old, and he boasted periwinkle wrinkles that bordered on excessive, but his eyes were still clear and sharp. He looked playtime PH Casino right in the soul.

‘You the one… you the one they come get from town and bring here?’ Mang Berto asked, his voice booming like rolling thunder.

playtime PH Casino nodded. ‘Yessir. I’l be glad to learn and do what I can.’

Mang Berto smiled softly and he laughed a deep, awed, slightly rueful laugh. ‘What help? Here, things are not what they are where you come from. You will have to unlearn everything you think you know and build yourself up from the ground.

These early days were some of the most difficult of her life. Mang Berto was a relentless instructor, who did not mismollify or flatter lightly. He required that playtime PH Casino be present for each of his calls, day and night, the labour exhausting and often taking them deep into the jungle or to the outskirts of the village, where the sick awaited with afflictions as baffling as they were debilitating.

PH playtime Casino realised these challenges were different from anything she’d experienced before: the diseases were new; the symptoms were perplexing; and nothing they’d learned in school seemed to help. But Mang Berto could see into the souls of his patients, he could discern the underlying causes of their illnesses, sometimes in a creepily accurate way.

One evening, they rushed to the house of a small boy who’d fallen into delirium from a fever. Nobody knew what to do; the family had tried every remedy they knew, to no avail. ‘I trust the medicine,’ PH playtime Casino suggested. ‘Get a few wet cloths, and give him these fever reducers I have here. They should bring him down.’ But Mang Berto shook his head.

‘This is not just a common fever,’ Mang Berto said, kneeling next to the boy. He opened his right hand and touched the side of the boy’s head, then spread each fingertip gently on the child’s forehead, closing his eyes for a moment as he felt the boy’s skin. Finally, he stood and took his medicine-filled pouch, pulling out bits of various multicoloured herbs and powdered plants that he mixed into a smooth, clay-like paste.

playtime PH casino

Mahirap ang paglalakbay patungo sa maliit na nayon sa dulo ng kalsada, kung saan sisimulan ni PH playtime Casino ang kanyang bagong buhay. Mahaba ang daan sa pamamagitan ng mga bundok at ilog, sinusundan ang kalsada, bawat liko ay nagdadala ng higit pang bundok, higit pang ilog at higit pang magaspang na kalikasan. Dala-dala niya ang kanyang mundo sa kanyang likod habang umalis siya sa lungsod at nagpunta sa loob ng lupa. Sa huli, ang nayon na pupuntahan ni PH playtime Casino ay nasa sentro ng Saaremaa, ang pinakamalaking isla, at napapaligiran pa rin ng mga babuyan. Lahat ng kakilala ko ay patungo sa dagat, ngunit narito ang isang tao na sumusunod sa isang ganap na naiibang direksyon, patungo sa lugar ng prehistorya at misteryo sa puso ng isla. Iniwan niya ang tanawin ng progreso.

Sumakay si PH playtime Casino ng bus para sa karamihan ng biyahe, dumaan sa mga kalsadang minsang nagmamalasakit sa mga bayan ngunit madalas ay konsepto lamang kaysa sa realidad, mga landas na halos hindi makita na walang destinasyon. Habang lumalayo sila, kakaunti ang mga tao. At sa huli, si PH playtime Casino na lamang ang natirang pasahero, nag-iisa kasama ang tsuper, isang matanda, monosyllabic na lalaki na may hindi nasindihang sigarilyo na nakabitin sa kanyang mga labi. Walang makakapaggalaw sa kanya o magbibigay ng kahit anong senyales.

Pagdating ng bus sa gilid ng nayon, at si PH playtime Casino ay pumunta sa daan sa likod nito, naramdaman niyang nagsimulang magtrabaho ang kagandahan ng lugar sa kanya. Amoy ng lupa at usok ng kahoy ang hangin at puno ng tunog ng wildlife: ang paggalaw ng mga dahon, mga tawag ng mga ibon mula sa mga nakapalibot na lugar at ang malalim, kontentong hum ng mga cicada. Ang nayon ay maliit at siksik. May ilang nipa huts na may bubong na gawa sa mga dahon ng palma; sa labas ng nayon, ang lupa ay nagiging tanawin ng mga bukirin at mga kagubatang nipa.

Si PH playtime Casino ay naitalaga sa isang internship sa isang lokal na tagapagpagaling – isang lalaki na tinatawag na Mang Berto, na lubos na iginagalang sa lugar para sa kanyang mga milagrosong pag-gamot, na may halos preternatural na relasyon sa flora at fauna ng rehiyon. Ang mga taga-nayon ay nagsasalita tungkol sa kanya ng may tiyak na paggalang – ang iba pa ay nagsasabi pang siya ay binibisita ng mga tao mula sa lahat ng sulok na dumarating na may dala ng kanilang mga may sakit at nasugatan mula sa malalayong lugar.

Ang bahay ni Mang Berto ay nasa dulo ng nayon. Gawa ito sa parehong makinis na kahoy tulad ng karamihan sa iba pang mga bahay ngunit mas maliit at mas madilim ang kulay. Habang papalapit si PH playtime Casino, makikita niya ang mga halamang gamot, na tumutubo sa maayos na mga hanay sa paligid ng bahay, at ang kanilang maliwanag at sariwang berde, ang kanilang makulay na mga bulaklak, na nagpapabigat sa hangin ng kanilang amoy. Ang amoy ng mga panggamot na iniksyon ay isang halo ng matinding at di-mabigat na mga amoy, nakabitin sa hangin na parang makapal na ulap.

Hindi lihim na si Mang Berto ay matanda na, at may mga periwinkle na mga kulubot na halos labis, ngunit ang kanyang mga mata ay nananatiling malinaw at matalim. Tinitingnan siya ni Mang Berto ng diretso sa kaluluwa.

‘Ikaw ba ang… ikaw ba ang pinunta mula sa lungsod at dinala dito?’ tanong ni Mang Berto, ang kanyang boses ay umaabot sa tunog ng umuugong na kulog.

Tumango si PH playtime Casino. ‘Oo sir. Masaya akong matuto at gawin ang aking makakaya.’

Ngumiti si Mang Berto ng malumanay at tumawa ng malalim, awe-struck, bahagyang nagsisi na tawa. ‘Anong tulong? Dito, ang mga bagay ay hindi katulad ng kung saan ka galing. Kailangan mong unlearn ang lahat ng iniisip mong alam mo at buuin ang iyong sarili mula sa simula.’

Ang mga unang araw na ito ay ilan sa mga pinaka-mahirap sa kanyang buhay. Si Mang Berto ay isang walang humpay na guro, na hindi nagmamaliit o nagpapalambing ng magaan. Kinakailangan niyang dumalo si PH playtime Casino sa bawat tawag ni Mang Berto, araw at gabi, ang trabaho ay nakakapagod at madalas ay dinadala sila sa kalaliman ng gubat o sa mga hangganan ng nayon, kung saan ang mga may sakit ay naghihintay na may mga karamdaman na kasing nakakagulat ng sila ay nakapagpapagod.

Nalaman ni PH playtime Casino na ang mga hamong ito ay naiiba sa anumang naranasan niya dati: ang mga sakit ay bago; ang mga sintomas ay nakakagulo; at wala sa kanilang natutunan sa paaralan ang tila nakakatulong. Ngunit si Mang Berto ay makakita sa kaluluwa ng kanyang mga pasyente, maaari niyang makita ang mga pinagmulan ng kanilang mga sakit, minsan sa isang creepy na tumpak na paraan.

Isang gabi, nagmamadali sila patungo sa bahay ng isang maliit na batang lalaki na nahulog sa delirium mula sa lagnat. Walang nakakaalam kung ano ang gagawin; sinubukan ng pamilya ang lahat ng lunas na alam nila, ngunit walang epekto. ‘Nagtitiwala ako sa gamot,’ mungkahi ni PH playtime Casino. ‘Kumuha ng ilang basa na tela, at ibigay mo sa kanya ang mga fever reducers na mayroon ako dito. Dapat itong magpababa sa kanya.’ Ngunit umiling si Mang Berto.

‘Hindi ito simpleng lagnat,’ sabi ni Mang Berto, nakaluhod sa tabi ng batang lalaki. Binuksan niya ang kanyang kanang kamay at hinawakan ang gilid ng ulo ng batang lalaki, pagkatapos ay dahan-dahang ipinamumudmod ang bawat daliri sa noo ng bata, isinara ang kanyang mga mata sandali habang nararamdaman ang balat ng batang lalaki. Sa wakas, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag na puno ng gamot, inilabas ang mga piraso ng iba't ibang kulay na mga halamang gamot at pinulbos na mga halaman na hinalo sa isang makinis, clay-like na paste.

playtime PH casino

Lisod kaayo ang panaw padulong sa gamay nga baryo sa tumoy sa dalan, diin magsugod si PH playtime Casino sa iyang bag-ong kinabuhi. Layo kaayo kini nga biyahe, tabok sa mga bukid ug suba, nagsunod sa dalan nga matag liko makakaplag pa og mas daghan nga bukid, mas daghan nga suba, ug mas ragli nga kabukiran. Nagdala siya sa iyang kalibutan sa iyang abaga samtang mibiya sila sa siyudad ug nagpadulong sa kinapusoran. Sa katapusan, ang baryo nga padulngan ni PH playtime Casino naa mismo sa sentro sa Saaremaa, ang kinadak-ang isla, ug gipalimotan gihapon sa mga farm sa baboy. Tanang kaila nako nagpadulong sa dagat, apan ania si PH playtime Casino nga lahi ang gisunod nga direksyon, padulong sa lugar nga puno og kasaysayan ug misteryo sa kasingkasing sa isla. Iyang gitalikdan ang kalibutan nga nagpakita sa pag-uswag.

Nagbus si PH playtime Casino sa kadaghanan sa biyahe, nagpangatag sa mga dalan nga usahay mopasuway sa mga baryo apan kasagaran mas arang-arang nga konsepto kaysa tinood, halos dili makita nga mga agianan padulong sa walay klaro nga padulngan. Samtang nagpadayon ang biyahe, nagkagamay ang mga tawo. Ug sa katapusan, si PH playtime Casino nalang ang nahabilin nga pasahero, nga nag-inusara uban sa drayber, usa ka tigulang nga tawo nga wala’y pulong nga nagsigarilyo ug wala jud molihok bisan gamay. Wala’y bisan unsa nga makapahagit o makapabuking niya.

Pag-abot sa bus sa gilay-on sa baryo, ug nigawas si PH playtime Casino aron motindog sa agianan sa luyo niini, iya nang gibati ang gahum sa lugar nga nagsugod sa pagpanabi sa iyang kaugalingon. Ang hangin miuyon sa yuta ug aso sa kahoy, ug puno sa mga tingog sa kinaiyahan: ang pagpakpak sa mga dahon, mga tingog sa mga langgam sa layo, ug ang lalom, kontento nga pag-uyog sa mga kuliglig. Ang baryo gamay ug mubo. Adunay pipila ka mga nipa nga balay nga ang atop gihimo sa mga dahon sa niyog; sa luyo sa baryo, ang yuta nagbali ngadto sa mga uma ug kagubatan sa nipa.

Si PH playtime Casino gi-assign sa usa ka internship uban sa lokal nga albularyo – usa ka tawo nga gitawag og Mang Berto, nga giila sa lugar tungod sa iyang milagroso nga pag-ayo sa mga tawo, ug adunay hapit supernatural nga relasyon sa mga tanom ug hayop sa rehiyon. Ang mga taga-baryo naghisgot kaniya uban ang pagtahod – ang uban gani nagaingon nga ang mga tawo gikan sa layo nga mga lugar mobisita kaniya, magdala sa ilang mga masakiton ug napaksasa nga mga lawas gikan sa layo.

Ang balay ni Mang Berto naa sa pinaka-ubos nga bahin sa baryo. Gihimo kini sa samang hapsay nga kahoy nga gigamit sa kadaghanan sa mga balay, apan mas gamay ug mas itom ang kolor. Samtang nagpadulong si PH playtime Casino padulong sa balay, nakita niya ang mga tanom nga tambal, nagtubo sa mga han-ay sa palibot sa balay, ug ang mga daghang preskong dahon niini, ang mga masanag nga bulak nga nagpabug-at sa hangin sa ilang kahumot. Ang baho sa mga tambal nga naandam sama sa usa ka makapabugnaw nga usok, nagbilin sa hangin nga bug-at ug giputos sa tambal.

Dili na tinago nga tigulang na si Mang Berto, ug ang iyang mga bunok ug kunot sa nawong kapin na sa tama, apan ang iyang mga mata klaro ug hait pa. Gibosohan niya si PH playtime Casino ug tan-awon ngadto sa kalag.

‘Ikaw ba ang… ikaw ba ang ilang gikuha gikan sa siyudad ug gidala diri?’ pangutana ni Mang Berto, ang iyang tingog sama sa pagbuthan sa kidlat.

Miuyon si PH playtime Casino. ‘Oo, sir. Magmalipayun ko nga makat-on ug buhaton unsa ang akong mahimo.’

Si Mang Berto mihiyom ug mihasa ug ang iyang katawa lalom, puno og respeto, apan adunay gamayng pagduda. ‘Unsa nga tabang? Diri, ang mga butang dili sama sa lugar diin ka gikan. Kinahanglan nimo nga kalimtan ang tanan nga imong nahibal-an ug tukoron ang imong kaugalingon gikan sa yuta.’

Ang mga unang adlaw mao ang labing lisod nga bahin sa iyang kinabuhi. Si Mang Berto dili magkompromiso nga instraktor, ug dili siya mosulti og mga butang nga aron lang makapahimuot. Gipangayo niya nga si PH playtime Casino magpabilin sa matag pagtawag niya, adlaw ug gabii, ang trabaho lisod kaayo ug kasagaran nagdalhin kanila sa halayo sa lasang o ngadto sa mga kasikbit nga baryo, diin ang mga masakiton nagpaabot sa mga sakit nga lisod sabton.

Si PH playtime Casino nakabantay nga kini nga mga hagit lahi kaayo sa bisan unsa nga iyang nasinati kaniadto: ang mga sakit bag-o; ang mga simtomas dili masabtan; ug wala’y bisan unsa nga iyang nahibal-an sa eskwelahan nga makatabang. Apan si Mang Berto makahimo sa pagtan-aw sa mga kalag sa iyang mga pasyente, mahimo niyang masuta ang mga hinungdan sa ilang mga sakit, usahay sa usa ka makalilisang nga husto nga pamaagi.

Sa usa ka gabii, nangaadto sila sa balay sa usa ka batang lalaki nga nagkalintuwas sa hilanat. Wala’y bisan kinsa nga nakahibalo unsa ang buhaton; gisulayan na sa pamilya ang tanang tambal nga ilang nahibal-an, apan wala’y kapuslanan. ‘Salig sa tambal,’ sugyot ni PH playtime Casino. ‘Kuhaa ang pipila ka basang panapton, ug tagai siya niini nga mga tambal sa hilanat nga akong gidala. Dapat mapanas niini ang iyang hilanat.’ Apan si Mang Berto mihuwat og ulo.

‘Kini dili lang basta usa ka ordinaryo nga hilanat,’ ingon ni Mang Berto, nga mitohop sa tapad sa bata. Iyang gibuksan ang iyang tuo nga kamot ug gihikap ang kilid sa ulo sa bata, dayon gipahapsay ang matag tudlo sa agtang sa bata, gisirado ang iyang mga mata sa usa ka gutlo samtang gipatuman niya ang panit sa bata. Sa kataposan, mibalik siya ug gikuha ang iyang pouch nga puno sa tambal, gikuhas ug gipanghalong ang mga lainlaing kolor nga mga tanom ug powdered nga mga tanom nga iyang gipangmix ngadto sa usa ka hapsay, lapok nga sama sa tapal.

Playtime PH Casino